هوش مصنوعی: همیشه خوشحالم که عشق و شور تو هیچ‌وقت کم رنگ نمی‌شود و هر روز نسبت به تو احساس تازه‌تری دارم.

هوش مصنوعی: عاشق راستینی که جانش را در راه عشق فدای می‌کند، حتی بعد از مرگ و در روز قیامت هم می‌درخشد و پاکی و زیبایی‌اش باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: دل به خاطر نسیم تو بارها زخم برداشت و اگر پاره نشود، غنچه هم نمی‌تواند به راحتی از بادی که پرده‌اش را می‌زند، رهایی یابد.

هوش مصنوعی: من در تمام شب‌ها اشک می‌ریزم، و اگر اشک نریزم، چگونه می‌توانم از غم زیبایی کسانی که دل مرا به درد آورده‌اند رها شوم؟

هوش مصنوعی: من برای تو جان می‌سپارم و هیچ خواسته‌ای از تو ندارم، چرا که می‌دانم تو چقدر مشغول و درگیر کارهایت هستی و وقتی برای بیچارگان مانند من نداری.

هوش مصنوعی: اگر من تو را فراموش کنم، خاک بر سر من باد. به زیر خاک بروم، چون خاستم زیر سرم خاک باشد.

هوش مصنوعی: به مکان‌هایی می‌روی که در آنجا مشکلات و گرفتاری‌ها وجود دارد و نشان می‌دهد که در زندگی، اگر شیرینی و خوشی وجود داشته باشد، ناخوشایندهایی نیز در کنار آن خواهد بود.

هوش مصنوعی: از فاصله و جدایی تو، به نوعی خوشحالم؛ چون نمی‌دانم درخت وصل چه چیزی را تحمل خواهد کرد.

هوش مصنوعی: خسرو همیشه بیدار است اما بخت او در خواب به سر می‌برد. چه فایده‌ای دارد اگر در شب، گاهی به صبح برسیم؟