هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد زیبایی و جذابیت چشم‌های خواب‌آلود او را نادیده بگیرد، نباید تعجب کند که خوابش به خواب خوشی تبدیل می‌شود و در این حال، دچار بی‌ملاحظگی و خرابی می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین را به یاد لب‌های تو می‌بوسم، اما چطور می‌توانم آرزو کنم که شهد به خاک بیفتد؟

هوش مصنوعی: به زیبایی و لطافت روی تو می‌توانم به گلبرگ نازکی اشاره کنم، اما نمی‌خواهم که بغض و غم درونم به سمت تو برود.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق، ادعای پرستش آتش، به کسی که در آتش می‌رود نمی‌رسد؛ مانند برهمن که از آتش می‌ترسد.

هوش مصنوعی: دل‌های اهل درد، آهی را در درون خود نگه می‌دارند و اگر این آه به بیرون بیاید، آتش‌شان شعله‌ور می‌شود و آسمان را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: جانم فدای نگاه توست که وقتی به تو می‌نگرم، احساس می‌کنم دل‌های شکسته‌ام به سمت تو کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر عشق خسرو گناه محسوب می‌شود، دیگر با ناز و غمزه خود ندا بده که از این دنیا کسانی مانند عاشقان واقعی به راحتی می‌روند و می‌آیند.