هوش مصنوعی: کسی که زیبایی آن دختر را می‌بیند، چنان مجذوب می‌شود که به پای او می‌افتد و وقتی او را می‌بیند، آن چنان تحت تأثیر قرار می‌گیرد که به آغوشش می‌دود.

هوش مصنوعی: خداوندی را سپاس می‌گوییم که هرکس از دیدار او بهره‌مند شود، به حدی شگفت‌زده و مسحور می‌شود که از خود بی‌خود می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر آن همراه به سوی قبله برود، صوفی را باید در دکانش دنبال گلیم زهدش بدوند.

هوش مصنوعی: به خاطر زیادی محبت و شوری که از او دارم، وقتی چشمم را به سوی او می‌دوزم، ناخودآگاه دستم به سوی چشمم می‌رود و از آنجا تا گوشم ادامه می‌یابد.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که همسایه به دل من می‌زند، صدای ناله‌ام را به‌وجود می‌آورد. نمی‌خواهم هیچ‌کس این ناله و فریاد را بشنود.

هوش مصنوعی: صدای شادمانی از دوستان به گوش می‌رسد، اما دل من در این حال و هوا حضور ندارد و نمی‌تواند به سمت خوشی و لذت برود.

هوش مصنوعی: خسرو که دلش نمی‌خواست به سوی آن سرو که لباس سبز به تن دارد برود، راه سروی را دید.