هوش مصنوعی: گل آمده است، اما از طرف دوست خبری نمی‌شود و از باغ وصال نیز خبری از گل‌های زیبا نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در زمان ریزش برگ‌ها، زندگی من به پایان می‌رسد و هنوز از آن فصل بهار زیبایی خبری نیست.

هوش مصنوعی: ما در دوری و جدایی راحتیم و احساس خوبی داریم، حتی اگر بوی وفا و محبت از شکوفه‌ها به ما نرسد.

هوش مصنوعی: من مانند باغی هستم که هیچ شب آرامش ندارد، زیرا از آن سوی، عشق و زیبایی نمی‌رسد و تنها غم و درد را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: سلطان در خواب شیرین و آرامی است و از حال مردم بی‌خبر است، زیرا اگر صدای فریاد فقرای گدا به گوش او برسد، احتمالاً بیدار می‌شود.

هوش مصنوعی: در دنیای پنهان و ناچیز، خواسته‌های زیادی وجود دارد، اما ما به دلیل عدم توجه به آسمان، به دعای خاصی دسترسی نداریم.

هوش مصنوعی: درد تو برای من مانند زندگی جاودانه است، زیرا در عمق قلبم می‌دانم که این درد خود درمانی است، هرچند که هیچ دارویی برای آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تلاشم این است که خود را به در خانه‌ات برسانم، اما با وجود تلاش‌ام، مردم و زحماتم به جایی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر تو شایسته وصل نیستی، نگران نباش، زیرا هیچ‌کس به مقام و قدرت بدون تشخیص و شایستگی واقعی دست نمی‌یابد.