هوش مصنوعی: کدام دل است که با دیدن غم تو ناراحت نشود؟ کدام کسی را می‌توان پیدا کرد که تو را ببیند و بی‌تاب نگردد؟

هوش مصنوعی: زخاک تو (یعنی از خاک تو)، بر هر چشمی که هیچ بهره‌ای از این چشم خاکی نداشته باشد، حرام است. به عبارتی دیگر، اگر چشمی از زیبایی‌های تو چیزی نبیند و بهره‌مند نشود، آن چشم مستحق دیدن تو نیست و وجودش بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: ناله و فریاد من چنان آتش به جان سنگ انداخته که باعث تعجب است دلت چه سنگی است که از این ناله‌های دردناک متاثر نشده و نسوخته است.

هوش مصنوعی: من از دور تماشا می‌کنم و با دل‌تنگی جگر سوخته‌ام را می‌خورم، چون هیچ شادی و لذتی جز در دامن خودم نصیبم نشد.

هوش مصنوعی: دنیا پر از گل و درختان زیباست، اما من از این زیبایی‌ها دور هستم و حال و روزم خوب نیست. انگار که بهار در زندگی من نیامده است.

هوش مصنوعی: چه زیباست آن زیبایی یار که دیشب با گریه من برخورد کرد و بدون شرمندگی به آن واکنش نشان داد.

هوش مصنوعی: ما از نظر ارزش و مقام به چیزی نمی‌توانیم مقایسه شویم، زیرا چیزی که به آن دست یافته‌ایم، غیرقابل دسترس برای دیگران است و مانند مرغی که به قله درخت سدر نشسته، هرگز به شکار نیامده است.

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر عشق آتشین و عاطفی‌اش دچار عذاب و رنج شد، زیرا در این ماجرا، تجربه‌ی کافی نداشت و نتوانست به خوبی از عواطفش استفاده کند.