هوش مصنوعی: از غم دوری، جانم مانند آتش سوخته است. امیدوارم دلم همیشه در دام محبت تو گرفتار بماند.

هوش مصنوعی: ای کاش، جولان تو بر روی خاک، تماشایی بود و آرامش بخش. گویی وجود تو همچون چرخی از اسب نر بر روی زمین می‌وزد.

هوش مصنوعی: همچون هندی‌ها که به درخت سجده می‌کنند، نماز من به سمت قامت بلند تو نثار می‌شود.

هوش مصنوعی: زخم تو که برای من بی‌درد است، توانست ذوق من را بشناسد. بنابراین، امید دارم که تو به‌عنوان درمان درد سینه عاشقان رنج‌کشیده باشی.

هوش مصنوعی: اگرچه من به زیبایی‌ات خیره‌ام، اما هزاران نفر مانند من هستند که در آتش عشق تو سوخته‌اند.

هوش مصنوعی: دل من که نمی‌تواند زیبایی‌های وجود خلیل را ببیند، نخواهد شد که فقط مهمان مگس‌ها باشد و بگذرد از شیرینی لب تو مانند قند.

هوش مصنوعی: گاهی سخن تلخی از دیگران به کام خسرو می‌رسد، اما تو همیشه باید لبخند بر لب داشته باشی و آن را با نوش شیرین زندگی شیرین کنی.