هوش مصنوعی: تو که از درد و سوز من آگاهی نداری، دل تو برای من نمی‌سوزد. در حالی که جان من به شدت می‌سوزد، حالی تو به آن احساس نزدیک نمی‌شوی.

هوش مصنوعی: عزیزم، به خاطر غیرت خودم سوختم، چون تو در دلم آتش به پا کردی. تو هر روز آتش می‌زنی به دیگران، اما تنها من هستم که از این آتش آسیب می‌بینم.

هوش مصنوعی: شما با زیبایی و جذابیتی که در چهره‌تان دارید، مانند خالی هستید که بر اثر دانه فلفل بر روی پوست‌تان نشسته است؛ این زیبایی در روزی به وجود آمده که تنها یک دانه از آن می‌تواند زندگی و قلب هزاران نفر را تحت تاثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: دوست با دوست نمی‌تواند دوستی کند مگر اینکه دل دشمن تو بسوزد. پس چرا تو اینقدر برای دل دوستانت ناراحتی می‌کنی وقتی که کسی برای دل دشمن تو ناراحتی نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: اگر عاشق هستی و از عشق سخن می‌گویی، نباید بی‌دلیل بخندی یا بی‌احساس باشی؛ چراکه عشق واقعی به گونه‌ای است که نمی‌توان بدون اشک و احساس در مورد آن صحبت کرد. مردم نمی‌توانند مثل چراغی که بدون روغن است، بسوزند و درخشان باشند. پس باید عمیقاً احساس کنی و بروز بدهی.