هوش مصنوعی: دل عاشق کسی که زیبایی او را در باغ می‌بیند، هرگز گل نخواهد داد، اگر در دلش به یاد محبوبی دیگر باشد، حتی با وجود یاری.

هوش مصنوعی: ای باد، به دیگران نشان بده که ما در این گلزار، غنچه‌ای هستیم که پر از درد و خون است و به گل نمی‌رسیم.

هوش مصنوعی: من چه سرنوشت عجیبی دارم که از آسمان یک کاروان غم به زمین می‌آید و این غم تنها بر دلم سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: من در کارهای خود به دندان خود اعتماد نمی‌کنم، زیرا ابروی ترش آن شخص نمی‌تواند به من کمک کند و من را از مشکلاتم نجات دهد.

هوش مصنوعی: کسی که به زیبایی و کفر صنمی وابسته است، باید بداند که حتی اگر بندهایش پاره شوند، باز هم نمی‌تواند از قید او آزاد شود.

هوش مصنوعی: بسیاری خود را پارسا و زاهد نشان می‌دهند و از تقوا سخن می‌گویند، اما بهتر است که به آن چهره زیبا ننگرند.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر عشق به من اتهام کفر بزنند، بگذار بزنند. برای من مهم نیست که دیگران چه فکر می‌کنند، چون به هیچ وجه از عشق و احساس خود پشیمان نخواهم شد و هیچ گناهی بر من تأثیری نخواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که چهره‌اش به سرخی درآمد، چشمانم به قدری تحت تاثیر قرار گرفت که جز خون، هر لحظه نمی‌توانستم از این دیدگان بیدار باز کنم.

هوش مصنوعی: خسرو دلش را با دیوارها و فضای خالی پر می‌کند و اگر نتواند غم خود را با آن دیوارها در میان بگذارد، برایش بهتر است که بمیرد.