هوش مصنوعی: اگر مردم با دل‌های روشن beauty تو را بشناسند، تمام دنیاست را در پای تو می‌ریزند.

هوش مصنوعی: ای محبوب، اگر می‌توانی، به من آن چهره‌ی مسیح و خضر را نشان بده، چون اگر که آنها زنده باشند، من هم از این زندگی بهره‌مند خواهم شد.

هوش مصنوعی: این جمله به ما هشدار می‌دهد که نباید به چیزی که از درون‌مان بیرون می‌آید، اعتماد کرد. گاهی اوقات ممکن است حرف‌هایی را بزنیم که ظاهراً درست به نظر می‌رسند، اما در واقعیت، دروغ هستند. بنابراین لازم است به دقت و با احتیاط به افکار و احساسات خود نگاه کنیم و اطمینان حاصل کنیم که آنچه می‌گوییم حقیقت دارد.

هوش مصنوعی: می‌توانم بگویم که لبس تو برایم به قدری ارزشمند است که جانم را می‌سازد، اما نمی‌دانم که این احساس و عشق را چگونه باید توصیف کرد.

هوش مصنوعی: ای انسان پاکدامن، نگران نباش؛ اگر عاشقان بر چشمان خود اشک بریزند و دامن تو را آلوده کنند.

هوش مصنوعی: من هیچ گاه نمی‌خواهم زندگی کنم اگر زخم عشق بر دل داشته باشم. به رقیبان بگویید که تلاشی در این زمینه نکنند.

هوش مصنوعی: ای دوست، نصیحت بی‌فایده و بی‌نتیجه‌ات را بر ما رنجان نکن، زیرا افرادی که در مستی به سر می‌برند، لذتی عمیق از تقوا و راستی دارند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که به نسیم صبحگاهی بگو که گاهی اوقات، پس از ما، افرادی که به زمین تعلق دارند، به خدمت می‌پردازند.

هوش مصنوعی: هیچ مکانی وجود ندارد که از زیبایی چهره‌ات، اشک‌های عشق بیفتد؛ همان‌طور که چشمان خسرو اشک می‌ریزد.