هوش مصنوعی: وقتی صبح با چهره‌ی نورانی‌اش پرده‌ی تاریکی را کنار بزند، نسیم به آرامی از همه جا عطر دلپذیری را به هوا می‌افشاند.

هوش مصنوعی: نیازی نیست که مطرب برای دوستانی که در حال صبحانه هستند، نغمه‌ای سر دهد، زیرا همچون پرنده‌ای در صبح، به راحتی می‌تواند ناله‌های دل‌انگیز را به گوش برساند.

هوش مصنوعی: عاشق خوشبختی است که در عمر خود خواب عمیق و آرامی داشته باشد و زمانی که ناگهان از خواب بیدار می‌شود، چشمانش را بر روی معشوق می‌گشاید.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر صدای دلنشین ساقی خوابیده‌ام، به گونه‌ای که با ناز و زیبایی چشمان بیمار نرگس، دل من نیز گشوده می‌شود.

هوش مصنوعی: دل تو هیچ‌گاه شاد نخواهد شد مگر با لب‌ها و زیبایی‌های معشوقان، که در واقع هر کسی دلش با خسرو (شخص محبوب) شاد می‌شود، اما تنها گلزار سبزه می‌تواند دل را به شادمانی وادارد.