هوش مصنوعی: اگر بخواهی به خودت بپردازی و هویت واقعی‌ات را بشناسی، کسی دیگر به زیبایی‌های ظاهری مانند سرو و گل توجه نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: خطی که از لبانت سرچشمه می‌گیرد، مانند دودی است که از جان عاشقان برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: با ریختن خون افراد بی‌گناه، نمی‌دانم به چه کسی و با چه نیتی کمک خواهی کرد.

هوش مصنوعی: به من ننگر با آن چشمان فریبنده، زیرا هیچ‌کس بی‌سبب به دوستانش آسیب نمی‌زند.

هوش مصنوعی: از غم دوری من چه می‌پرسی! ای خدا، نکند که از صبر من بپرسی؛ زیرا هرگز صبر نداشتم.

هوش مصنوعی: از این آشنا دست مرا مگیر، زیرا اشک‌های من به شدت می‌ریزد و باعث می‌شود که همه چیز به هم بریزد.

هوش مصنوعی: از غم و اندوهی که دارم ناتوان شده‌ام، لطفاً بعد از اینکه من از دنیا رفتم، به من شفایی بده، زیرا بعد از مرگم چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: با اینکه گفتی کسی نشنود، اما خسرو به آمدن او را خواهی شنید.