کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳

دیوان کمال خجندی به کوشش احمد کرمی - کمال خجندی - تصویر ۲۰

دیوان کمال الدین مسعود خجندی  به کوشش آکادمی علوم اتحاد شوروی ۲-۲ - کمال الدین مسعود خجندی - تصویر ۱۳۸

دیوان کمال الدین مسعود خجندی  به کوشش آکادمی علوم اتحاد شوروی ۱-۲ - کمال الدین مسعود خجندی - تصویر ۲۵۷

شمارهٔ ۴۴

گفتم چه کند دفع غمم گفت که می
گفتم چه زند راه دلم گفت که نی
گفتم که تو داری دل من گفت که کو 
گفتم ز غمت جان بدهم گفت که کی

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر با معشوق خود گفتگو می‌کند. او از غم خود می‌گوید و می‌پرسد که چگونه می‌تواند از درد و رنجش رهایی یابد. معشوق به او پاسخ می‌دهد که هیچ کاری نمی‌تواند برایش انجام دهد و در واقع او حتی نمی‌داند دل او کجاست. شاعر همچنین بیان می‌کند که برای عشق و غم معشوق آماده است، اما معشوق به او می‌گوید که هیچ زمانی برای این کار نیست. این گفت‌وگو به نوعی عمیق و پر از حسرت و ناامیدی است.

شمارهٔ ۴۲

شمارهٔ ۴۳

هوش مصنوعی: گفتم چگونه می‌توانم غمم را دور کنم؟ گفت: با نوشیدنی. پرسیدم چه چیزی می‌تواند دل مرا به سمت خوشی ببرد؟ پاسخ داد: هیچ چیز.

گفتم چه کند دفع غمم؟ گفت که مِی

گفتم چه زند راه دلم؟ گفت که نِی

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی از معشوقش می‌گوید که او دلش را به او سپرده است، اما معشوق در پاسخ نشان می‌دهد که از عمق احساسات او بی‌خبر است و می‌پرسد دلش کجاست. سپس فرد از عشق و غمش سخن می‌گوید و معشوق باز هم تردید دارد و می‌پرسد چه زمانی این احساس واقعی است.

گفتم که تو داری دل من، گفت که کو؟ 

گفتم ز غمت جان بدهم، گفت که کِی؟ 

شمارهٔ ۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده