کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

گفتم جانا گفت بگو گر مردی
گفتم مردم گفت که نیکو کردی
گفتم چشمم گفت بس این بی آبی
گفتم نفسم گفت مکن دم سردی

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده با معشوق خود صحبت می‌کند. او از جانش می‌گوید و از عشقش بیان احساس می‌کند. معشوق از او می‌پرسد که آیا شجاعت دارد، و گوینده می‌گوید که به خاطر عشقش، جانش را فدای او کرده است. معشوق سپس به او اشاره می‌کند که نباید از مشکلات و کمبودها ناامید شود و به ادامهٔ عشق و زندگی دعوت می‌کند. در واقع، گفت‌وگو بین آنها نمادی از عشق و حمایت متقابل است.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: گفتم ای محبوب، بگو اگر مرد هستی. او گفت: من مرد هستم و گفتم که کار خوبی انجام دادی.

گفتم جانا گفت بگو گر مردی

گفتم مردم گفت که نیکو کردی

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده با چشمانش به بی‌آبی و کمبود آب اشاره دارد و به او می‌گوید که دیگر بس است. همچنین نفسش به او هشدار می‌دهد که نباید ناامید شود و نباید در این موقعیت سرد و بی‌حرکت بماند. در واقع، او میان نشانه‌های ناامیدی و ضرورت اقدام درگیر است.

گفتم چشمم گفت بس این بی آبی

گفتم نفسم گفت مکن دم سردی

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده