کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با قامتت ای لاله رخ سوسن بوی</p></div>
<div class="m2"><p>از جای رود چو آب سرو لب جوی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پیش رخ تو زسیلی باد صبا</p></div>
<div class="m2"><p>گل هم بطبانچه سرخ میدارد روی</p></div></div>

شمارهٔ ۴۰

با قامتت ای لاله رخ سوسن بوی
از جای رود چو آب سرو لب جوی
پیش رخ تو زسیلی باد صبا
گل هم بطبانچه سرخ میدارد روی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی گل لاله و سوسن اشاره می‌کند و تصویر زیبایی از طبیعت را به نمایش می‌گذارد. او احساس می‌کند که وجود زیبای معشوقش مانند آبی روان است که در کنار سروی بلند جاری است و بادی ملایم به آن لطافت می‌بخشد. شاعر همچنین به زیبایی گل‌ها، به ویژه گل سرخ، در مقایسه با چهره معشوقش اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

هوش مصنوعی: با زیبایی و اندامت، ای گل لاله، رخسار سوسن نیز از تو تاثیر می‌پذیرد. بوی خوش تو مانند آبی که در جوی روان است، از جایش برخواهد خاست.

با قامتت ای لاله رخ سوسن بوی

از جای رود چو آب سرو لب جوی

هوش مصنوعی: در برابر چهره تو، نسیم صبحگاهی حتی گل‌های سرخ را نیز به چالش می‌کشد و زیبایی تو را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

پیش رخ تو زسیلی باد صبا

گل هم بطبانچه سرخ میدارد روی

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده