کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمعی که به رخسار نکو بودی گرم</p></div>
<div class="m2"><p>دید آن رخ و چون موم شدش آن دل نرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پیش قد و چشم و خدمتش در بستان</p></div>
<div class="m2"><p>نرگس ز حیا برآید و یرو از شرم</p></div></div>

شمارهٔ ۲۶

شمعی که به رخسار نکو بودی گرم
دید آن رخ و چون موم شدش آن دل نرم
پیش قد و چشم و خدمتش در بستان
نرگس ز حیا برآید و یرو از شرم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذبه چهره محبوبش اشاره می‌کند. او با توصیف شمعی که به خاطر آن چهره روشن و گرم است، نشان می‌دهد که چطور دلش تحت تأثیر زیبایی آن قرار می‌گیرد. همچنین، زیبایی و لطافت محبوبش به قدری است که حتی گل‌های نرگس نیز از حیا در حضورش شرمگین می‌شوند.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: شمعی که زیبایی چهره‌ات را می‌سوزاند، با دیدن آن چهره گرم شد و به نرمی همچون موم درآمد.

شمعی که به رخسار نکو بودی گرم

دید آن رخ و چون موم شدش آن دل نرم

هوش مصنوعی: در حضور قد و چشمانش، نرگس‌ها از حیا و شرم خجالت می‌کشند که سر به بالا بزنند.

پیش قد و چشم و خدمتش در بستان

نرگس ز حیا برآید و یرو از شرم

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده