کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۹۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>براه گرم بغداد این سلمان</p></div>
<div class="m2"><p>در آن حالت که از جان می بریدی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نبودش گوییا شعر پدر یاد</p></div>
<div class="m2"><p>که آنرا خواندی و بر خود دمیدی</p></div></div>

شمارهٔ ۹۴

براه گرم بغداد این سلمان
در آن حالت که از جان می بریدی
نبودش گوییا شعر پدر یاد
که آنرا خواندی و بر خود دمیدی

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به شخصیت سلمان و حالتی از او اشاره می‌کند که در مسیر گرم بغداد به فکر و تامل است. او احساس می‌کند که به شدت تحت فشار و اندوه قرار دارد و به یاد شعر پدرش که خوانده، می‌افتد، شعری که شاید به او نیرو و امیدی می‌بخشید.

شمارهٔ ۹۲

شمارهٔ ۹۳

هوش مصنوعی: در مسیر گرم بغداد، سلمان در وضعیتی بود که دلش می‌خواست جانش را فدای چیزی کند.

براه گرم بغداد این سلمان

در آن حالت که از جان می بریدی

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که نبود آن شخص، مانند این است که پدر در یاد من شعرش را خوانده و من به آن افتخار می‌کنم.

نبودش گوییا شعر پدر یاد

که آنرا خواندی و بر خود دمیدی

شمارهٔ ۹۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده