هوش مصنوعی: ای تو که با قلم شیرین خود شگفتی‌ها می‌آفرینی، مانند درختی تازه و لطیف، باغ سخن را سرشار از زیبایی کرده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی سخن تو روشن و واضح می‌شود، دیگر شایسته نیست که مردم با گفتار بی‌فایده و سردشان ملالت ایجاد کنند.

هوش مصنوعی: چشمانم به خط شعرت خیره شده و مانند جدول دیوان من رنگش سرخ شده است.

هوش مصنوعی: اگر به فقیران کمک نرسانی، دست تو مانند دست پارسایان نخواهد بود.

هوش مصنوعی: من به خیال پردازی‌های تو معتاد شده‌ام و دیگر نیازی به شعرهای تخیلی و زیبا از تو ندارم. تمام خواسته‌ام را در خیال تو پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه تلاش تو نتواند مرا از جایگاه خود پایین بیاورد، اما من همچنان در حالتی دیوانه‌وار به دنبال هدف‌هایم هستم.

هوش مصنوعی: امیدوارم که پیر کامل، تو را به جایگاه کمال برساند.