کمال خجندی » مقطعات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سلیهائی کز سهند آمد من و یاران ز کوشک</p></div>
<div class="m2"><p>موج آن بالا و اوج کوشک میدیدیم پست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شد بطاق هر دریچه آب نزدیک آنچنان</p></div>
<div class="m2"><p>کانزمان شستیم ما و هر که بود از کوشک دست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

سلیهایی کز سهند آمد من و یاران ز کوشک
موج آن بالا و اوج کوشک میدیدیم پست
شد بطاق هر دریچه آب نزدیک آنچنان
کانزمان شستیم ما و هر که بود از کوشک دست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از سفر خود و همراهانش از کوشک (قصر) به سمت کوه سهند صحبت می‌کند. آن‌ها در بالای کوه، به زیبایی و عظمت آن نگاه می‌کنند و احساس شگفتی می‌کنند. همچنین، شاعر به یادآوری لحظاتی می‌پردازد که در کنار آب، شستشو می‌کردند و این تجربه را با بقیه به یاد می‌آورد.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: ما و دوستانم از کوه سهند آمده‌ایم و از بالای قله، پایین‌تر و کوچکی کوشک را مشاهده می‌کردیم.

سلیهائی کز سهند آمد من و یاران ز کوشک

موج آن بالا و اوج کوشک میدیدیم پست

هوش مصنوعی: هر دریچه‌ای به سمت آب وصل شده است، مانند زمانی که ما و دیگران از بالای کوشک شستشو کردیم.

شد بطاق هر دریچه آب نزدیک آنچنان

کانزمان شستیم ما و هر که بود از کوشک دست

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده