هوش مصنوعی: تا کی ای همدم دل من، بدون دلیل مرا غمگین کنی؟ تو اشک‌های تلخ مرا می‌بینی و لبخند به لب داری.

هوش مصنوعی: وقتی که می‌خواهم جانم را با گدایی و دعا نجات دهم، آرزوهای ناپیدایم را در دل می‌پرورانم و امیدوارم که به زبان نیاورم، فقط در دل می‌گویم "آمین".

هوش مصنوعی: تو گفته‌ای که آیا دل من را به خواسته‌ام برسانی یا اینکه هرگز به لب نخواهی آورد این امید را، من می‌دانم که این کار را خواهی کرد.

هوش مصنوعی: از چهره‌ی زیبای تو، رنگی جز این به دست نیامد؛ اگر اشک‌های قرمز من را به رنگی زیبا تبدیل کنی، صورت من هم رنگین و زیبا می‌شود.

هوش مصنوعی: هرگز سر به سلطنت دیگری نخواهم گذاشت، حتی اگر در تمام عمرت به من بی‌نوای بی‌اعتنا بمانی.

هوش مصنوعی: ای دل، نخست دست از خرد بردار و جان را فدای عشق بکن؛ اگر با نادانی بخواهی به آن بازوی نقره‌ای دست زنی.

هوش مصنوعی: در خواب ممکن است به تو بهشت فردوس را نشان دهند، اگر شبانه بر روی خاک، چهره آن ماه را آرامش ببخشی.