هوش مصنوعی: اگر بر من ظلم و ستم کردی، در واقع لطف و محبت بزرگی به من کرده‌ای.

هوش مصنوعی: برای اینکه در نظر صاحب‌نظران بیشتر مورد توجه قرار گیرم، با عشق و ارادت به خاک پای او، سرمه چشمم را از خاک قدمش قرار دادم.

هوش مصنوعی: گفتی که در مقابل رقبایم به تو هزاران بد و بیراه بگویم، ولی چرا دعا کردن را که مرسوم است، کم دانستی؟

هوش مصنوعی: من نامه‌شان را خواندم و به یاد آوردم که از دور آمده‌ام، همان‌طور که پسرم مانند قلم روان و سریع می‌دود.

هوش مصنوعی: در دل من غم و اندوهی وجود دارد که از سفره‌ی کرم و لطف تو برمی‌خیزد. تو پیش‌تر به من گفته بودی که این موضوع را مطرح نکنم، اما همزمان به نوعی دیگر به آن اشاره کرده‌ای.

هوش مصنوعی: بیا و بگذار که خون دل من به مانند شراب به حدی بیفتد که مانند کباب بر روی جگر سوخته‌ام، که تو همواره بر آن تأکید می‌کنی.

هوش مصنوعی: ما از در طرد شدیم و دل‌مان خونین گشت، حالا بگو کمال از چه چیزی به وجود آمده که تو حرم را به این حال و احوال درآورده‌ای؟