هوش مصنوعی: از ابتدا برای من این موضوع مشخص بود که در نهایت، به یاد هیچ چیز و هیچ‌کس نخواهی افتاد.

هوش مصنوعی: به خاطر نامرادی‌های زیادی که با عشق‌های آشفته و پرشور داشتی، و به خاطر اینکه در این راه به وعده‌های خود عمل نکردی، دلم به شدت بی‌قرار و ناآرام شده است.

هوش مصنوعی: با رقبای سرسخت و با استعداد زیاد وقت خود را تلف نکن، چرا که تو طاقت رقابت و تحمل فشار آن‌ها را نداری.

هوش مصنوعی: تو به راه خود می‌روی و من مانند سایه‌ات در دنبالت حرکت می‌کنم، گاهی با شتاب و گاهی با احتیاط.

هوش مصنوعی: بعد از این، خود را به خدا می‌سپارم، زیرا رسم عاشق این است که جانش را به معشوق بدهد.

هوش مصنوعی: گفتم وقتی شب به در آنجا می‌رسم، با تو صحبت می‌کنم و می‌دانم که آن در، در دسترس خواهد بود.

هوش مصنوعی: صدایی به من گفت که چرا هر شب در اینجا می‌مانی و فقط دردسر ایجاد می‌کنی؟

هوش مصنوعی: شب گذشته در خیابان تو دیدم که دل به خود می‌گفت، ای بیچاره، چرا در این وضعیت هستی؟

هوش مصنوعی: او گفت که به مرتبه‌ای فراتر از کمال رسیده‌ام، تا بتوانیم از دل یکدیگر فریاد بزنیم و گریه کنیم.