هوش مصنوعی: باز هم با جمالت، چهره‌ام را روشن کردی و مجلس مرا با گیسوان معطرت زینت بخشیدی.

هوش مصنوعی: بر روی جاده‌ای که به خاطر جدایی حاصل شده، با نگاهی محبت‌آمیز و دوستانه وارد شدی و با قدم‌های خود، جایی را برای خود باز کردی.

هوش مصنوعی: در برابر تو هیچ‌کس نبود. آیا تا به حال چهره‌ات را در آینه دیدی که با خودت مقایسه کنی؟

هوش مصنوعی: ملک دل‌ها به خاطر غم چهره تو به تاراج می‌رود تا این که تو، سرزمینی برای زیبایی خود مشخص کرده‌ای.

هوش مصنوعی: هرچند تو به مادرم نسبت آن مو را دادی، به آن نگاه کن که از غم این رسوایی چه اندازه لاغر شده‌ام.

هوش مصنوعی: به قدم زدن بر روی آن خاک پرداختم و به من گفتند که تو خود مشکل را در این زمین به وجود آوردی وقتی که بر آن پا گذاشتی.

هوش مصنوعی: آموخته بودم که دل را نرنجانم، تو هم گفته بودی که دیگر این کار را نکنم، اما باز هم دست به این کار زدم.