هوش مصنوعی: نسیم خوشبویی مانند عطر مشکی به زلف‌های تو بازمی‌گردد و در شب تاریک، وقتی که تو در آن مسیر زیبا و لطیف حرکت می‌کنی، همچون موهایی نرم و شیلن به نظرت می‌آید.

هوش مصنوعی: به او گفتم که نوشته بر چهره‌ات بی‌معناست، اما او پاسخ داد که نوشته خالی از معنا نیست. پس بی‌معنا سخن مگو.

هوش مصنوعی: اگرچه زیبایی چهره‌ات همچون آبی است که از جوی جاری می‌شود، اما من همچنان چشمی دارم که منتظر است آن آب دوباره به جوی برگردد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی های کم نظیر لاله و گل، بگو که زیبایی آنها به پاهای تو کمتر می‌فروشد.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال زکات و خیرات هستی، بدانی که کسی مانند دل من که از همه مسکین‌تر است، وجود ندارد. او را جستجو کن.

هوش مصنوعی: من در بازی زلف او شکست خوردم و زلفش دل مرا هم خواهد شکست. آری، در این چنین بازی مانند چوگان و گوی، همه چیز در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذبه‌ی چشمان معشوق اشاره دارد که باعث می‌شود عشق و اشتیاق در دل عاشقان به وجود بیاید. معشوق با ناز و فریبایی خود بر قلب‌های عاشقان تأثیر می‌گذارد و زیبایی‌اش به قدری شدید است که بر روی آن‌ها اثر می‌گذارد. در واقع، غمزه و نگاهی که از طرف معشوق به سوی عاشق پرتاب می‌شود، همچون خون در رگ‌ها در دل و روح عاشق جاری می‌گردد و عاشق را متحیر و مجذوب می‌کند.