هوش مصنوعی: ای درد پنهانی که در جانم وجود داری، ای سوزی که در عمق وجودم نهفته‌ای، تو چه نوع احساسی هستی؟

هوش مصنوعی: تنها ناله‌ها و دردهای دل را در زمین جستجو نکن، بلکه آن را در آسمان نیز فریاد بزن.

هوش مصنوعی: ای اشک، از چشمانت خارج شو و در خانه مردم نمان، چه جای تو این‌جا نیست.

هوش مصنوعی: ای بی تو، بدنم از جان جداست و دوری تو به من ضعف و ناتوانی می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در محله‌ی زیبارویان زندگی می‌کنی، در این مکان ناامن چه احساسی داری؟

هوش مصنوعی: ای کسی که ما امروز تو را از پیش خود دور کردیم، حالا چه جایگاهی خواهی داشت؟

هوش مصنوعی: ای بازیگوش، وقتی که به کمال می‌رسی، آن‌قدر احساس سوز و گداز در دل داری که نمی‌دانی از آن چه باید بسازی.