هوش مصنوعی: ای کسی که با تو نسبت خانوادگی و دوستی داریم، تا کی باید بی‌وفایی کنی و از این ارتباط و آشنایی دور بمانی؟

هوش مصنوعی: دل می‌گوید که تو از ما ناراضی هستی، اما تو راست می‌گویی که ما نسبت به تو احساس عمیقی داریم و تو برای ما بسیار مهمی.

هوش مصنوعی: ما نوکر تو هستیم و ناتوان، در حالی که تو فرمانروایی و سلطنت داری. اگر لطف و مهربانی کنی، خوب است و اگر بر ظلم و ستم بیافزایی، نیز ما چاره‌ای نداریم.

هوش مصنوعی: اگر عاقل هستی و از دیوانگی دوری، پس عشق لیلی را بپذیر و در دنیای عاشقی خود را رها کن. در این مسیر، از قوانین و اصول اخلاقی دست بردار.

هوش مصنوعی: تو به ما نزدیک‌تر از جان خود هستی، اما همانند ماه که زیبایی‌اش را از دور نشان می‌دهد، از ما فاصله داری و خودت را به ما نمی‌نمایانی.

هوش مصنوعی: آیا امکان دارد که یک شب، بدون اینکه کسی انتظارش را داشته باشد، تو بی‌هیچ رقیبی به طور ناگهانی به درون بیایی؟

هوش مصنوعی: من از غم تو خواب و خوراک ندارم، ای بخت نحس من! چه راحتی و آرامشی برای توست؟ چرا که زندگی من بی‌تو بی‌معناست، ای عمر عزیزم، کجایی؟

هوش مصنوعی: آه از حال کسی که در غم و درد جدایی به سر می‌برد و مانند کمال، دل‌خوشی ندارد. او در سختی و غم بودنش به شدت مظلوم و بیچاره است.