هوش مصنوعی: شب خوب و خوشی داشته باشی، ای نسیم سحرگاهی که هوای زلف آن ماه را به همراه آوردی.

هوش مصنوعی: ناله‌ها و گریه‌های شبانه چه فایده‌ای دارد وقتی محبوب از حال رنج‌دیدگان بی‌خبر است؟

هوش مصنوعی: در آن مقام، اگرچه من از نزدیکان نیستم، اما نمی‌توانم راهی غیر از این را انتخاب کنم.

هوش مصنوعی: عبیی به گونه‌ای نبود که مانند درویشی باشد که فقط آرزوی ملاقات یا نزدیکی با پادشاه را داشته باشد.

هوش مصنوعی: من از پیروان راه و رسم خاصی بودم، اما وقتی رفتار تو را دیدم، از آن راه کنار رفتم.

هوش مصنوعی: من را زاهدی می‌پندارد که در تاریکی شب بیدار می‌شود، ولی من و او در صبحگاه، غفلت خود را می‌پوشانیم و از خدا طلب بخشش می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ای آرامش جان، تو به کمال خود نیاز داری، زیرا دل خوشی‌ات در غم او نهفته است.