هوش مصنوعی: نگاه کن به زیر پا، جایی که زلف‌های مشکی به آرامی می‌افتند؛ تا ببینی که از تو، اشخاص بی‌چاره و مسکین زیادی بر خاک قدم گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر شوق آن چهره مانند آتش باشد و اگر گناهان من باعث عذاب من شوند، پس من سزاوار آتش هستم، چون گناهانم زیادتر از اندازه است.

هوش مصنوعی: در دو روز، خطوطی زیبا و نازک بر دو گونه او کشیده شده‌اند که این‌گونه نازکی را نمی‌توان در دو ماه به وجود آورد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم زلف او را که به ناگهان به دست آمده، ببوسم. منی که دلم تشنه است، تشنه‌ام و به دنبال راهی هستم تا به چاه بروم.

هوش مصنوعی: چشمانم پر از اشک شده و دردی عمیق در دل دارم. صدای ناله و شکایت از درونم برخاسته و ای دل و ای چشم، راهی را پیدا کن.

هوش مصنوعی: وقتی که من از حسرت به آن چشمان خیره می‌شوم، ای دوستان، بر روی تابوت ما بادام سیاه بپاشید.

هوش مصنوعی: دوستان می‌گویند که توانایی‌های کمال را از ترس حسادت دیگران نمی‌تواند بیان کند یا از آن بهره‌مند شود.