هوش مصنوعی: ابروان تو برای زاهدان مانند همان چشمی است که در گوشه‌های محراب دعا می‌کند.

هوش مصنوعی: غم مانند تیرهایی است که هر کدام به یک بخش از وجود ما اصابت می‌کند. وقتی این تیرها را که به هم وصل بودند جدا کنیم، دردی بیشتر از قبل احساس می‌کنیم.

هوش مصنوعی: دل و دین را با زیبایی خال خود به غارت برده و جان و سر را از زلف خود رها کرده است.

هوش مصنوعی: دست از ظلم و بدی وعده‌هایی که به من داده‌ای بردار، زیرا آنها هیچ وقت به حقیقت نپیوسته‌اند و خشم و بدی‌ات فقط کار را سخت‌تر کرده است.

هوش مصنوعی: رقیب روابطش را با من قطع کرده و من را به دوستی با آن سگ دروازه‌اش وادار کرده است.

هوش مصنوعی: من چشم انتظار شب هستم تا لحظه‌ای فرا برسد که بتوانم با عشق و اشتیاق، چهره معشوقان را ببوسم و از زیبایی‌های آن‌ها بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: تصور قد بلند و زیبا تو، مثل تصویر دلربای سرو در آب، به من احساسات و اشتیاق‌های زیادی می‌دهد.

هوش مصنوعی: بهار بیگل، با زیبایی و شگفتی خود مانند ابرهای تیره که باران می‌بارند، بر روی گل‌ها جاری شده و باعث شده تا گلستان پر از زیبایی و شکوفایی شود. این فصل پر از احساس است و اشک‌ها به نوعی نشان‌دهنده شادی و خوشحالی است.