هوش مصنوعی: ای گیاه، تو با قامت سبزت در شکرستان جلوه‌گر هستی، مثل سروهایی که با زیبایی و ناز، در حال حرکت و رقص هستند.

هوش مصنوعی: رونق و شکوه کفر بیشتر می‌شود، زیرا وقتی که روح و جذبه‌ی عشق تو پرچم‌دار باشد، بازار هر چیزی رونق می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در دل زیبایی از موهای هندویی، احساسی وجود دارد که می‌تواند عقل، دل و جان هر کسی را به راحتی برباید.

هوش مصنوعی: برای دیدن افرادی که در کوچه و خیابان می‌چرخند، من مانند یک توپ در گرداب گردن خودم غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از نبود توانایی و صبر خود در برابر عشق صحبت می‌کند. او احساس می‌کند که عشق به قدری در زندگی‌اش شدت گرفته و او را درگیر کرده که دیگر نمی‌تواند با صبر خود کنار بیاید. در واقع، هر لحظه و هر روز تحت تأثیر عشق قرار دارد و این وضعیت برایش دشوار شده است.

هوش مصنوعی: لطفاً آبروی مرا که دل‌سوخته‌ام است، تباه نکن. چرا که حسودان با نیت‌های بد خود می‌توانند دیگران را به زحمت بیندازند و نانشان را بگیرند.

هوش مصنوعی: پرنده باغ وصال تو به نهایت زیبایی و کمال است، حتی اگر در سراسر جهان باغ و گلستانی وجود نداشته باشد.