هوش مصنوعی: ای عشق بزرگ و پرشور، زخمی کهنه از محبت تو بر دل داشتم.

هوش مصنوعی: در یاد تو فراموشی نیامده و هنوز نسیمی از عشق‌های قدیمی به وزش درآمده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به حالتی اشاره می‌کند که به شدت تحت تاثیر افکار و باورهای پیشین خود قرار گرفته و به خود آسیب رسانده است. او به این نکته اشاره می‌کند که دیگران او را در این وضعیت نادیده گرفته و به گمان‌های گذشته‌اش توجهی نمی‌کنند. این نشان‌دهنده‌ی ناامیدی و رنجی است که از درون خود احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: بگو که از غم من نگران نباش، چرا که دلخوری‌ای نیست. این همش به خاطر این مهمان قدیمی است که همیشه در زندگی‌ام حضور دارد.

هوش مصنوعی: سالمند شد و هنوز حریف دارد، آه از این جان سخت و قدیمی.

هوش مصنوعی: تو مانند گلی هستی که ارزشش از بهشت هم بیشتر است، بنابراین چه نیازی به باغی قدیمی دارم؟

هوش مصنوعی: زمانی که سگ محله لاغری ما را می‌بیند، به یاد استخوان کهنه‌اش نمی‌افتد و بویی از آن نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: تا روز رستاخیز، کمال و perfection برنخواهد خاست و از این مکان باستانی جدا نخواهد شد.

هوش مصنوعی: چنانچه مجنون دفتر عشق را نوشت، داستان قدیمی دوباره زنده و تازه شد.