هوش مصنوعی: ای مردم، چشمان من همچون چهره‌ات نادیده مانده است، اما زیبایی تو باعث حسادت فرشتگان شده است.

هوش مصنوعی: تو گفتی که بر روی چشمت قدم می‌زنم، اما اکنون که این وعده را ندادی، فقط یک بار دیگر به چشمت نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: چهره تو چنان زیباست که گویی دست کسی در زلف‌های تو پیچیده و آن را طولانی کرده است. در این حال، حس می‌کنم که آن دست به نوعی قطع شده است.

هوش مصنوعی: در دی ماه، وقتی نگارم مانند شاخه گلی از چمن بیرون آمد، وقتی به خود آمدم، عقل و منطق من به کلی پریشان و نابود شده بود.

هوش مصنوعی: شبیه به کمال بیدل، مردم به خاطر وجود اشتباهات تو، نامی از تو نمی‌برند و تنها در سایه نام تو باقی می‌مانند.