هوش مصنوعی: ای کسی که از زلف تو، خون در دل من جاریست، روی زیبای تو نشانه‌ای از رحمت‌های خداوند است.

هوش مصنوعی: برای یافتن روشنی ماه، باید به چهره تو بنگریم و برای درک زیبایی و راستای سرو، باید از قامت تو الهام بگیریم.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات مانند آتشی است که در دل من شعله‌ور است و نشانه‌های سبز تو مانند غباری در یاد و خاطره‌های ما باقی مانده است.

هوش مصنوعی: ای سرو خوش قامت، اگر تو از جای خود حرکت نکنی، بی‌شک فتنه‌های زیادی از زیبایی و قامت تو به وجود خواهد آمد.

هوش مصنوعی: دل من مانند لاله‌ای است که سوخته و از غم خون جگرم ریخته می‌شود. در حالی که نسیم صبح، سنبل‌های گیسوی تو را در دست دارد و آنها را به رقص درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: همان‌طور که صبح با نور خورشید جان می‌گیرد، هر کسی که در مسیر عشق تو باشد، جانش را برای محبت و حقیقت تو فدای می‌کند.

هوش مصنوعی: وضعیت او به قدری متاثر و غم‌زده است از درد تو که مانند هلال ماه، به خاطر زیبایی‌ات به راحتی قابل شناسایی است.