هوش مصنوعی: شبی را می‌خواهم که مانند شمع، لب‌هایم را گزیده و تنها با قلم حروف بزنم، زیرا این احساس آن‌قدر عمیق است که دیگر نمی‌توانم با زبان صحبت کنم.

هوش مصنوعی: وقتی آن لب را در خیال می‌آورم، چشمانم به نرمی و لطافت مانند آب شروع به چکیدن می‌کنند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که این اشک خونین به خاطر چه کسی است، که وقتی از دویدن باز ایستادم، به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: اگر تو را با چشمانم ببینم، چشم خود را گناهکار نمی‌دانم که دیدن تو را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: داستان زیبایی و لطافت گل، داستانی است که تنها بلبل می‌تواند آن را به درستی بیان کند.

هوش مصنوعی: ای باغبان، نگو که از این سرو زیبا جدا شو، چون بریدن چنین درختی بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: زیبایی و دلربایی زلف‌های تو به اندازه‌ای است که می‌توان آن را با دقت و حساسیت در انگشتان لمس کرد و خیال تو چنان دلنشین است که می‌تواند انسان را به یاد زیبایی‌های دلپذیر بیندازد.