هوش مصنوعی: ای مرهمی که جان‌ها را شفا می‌دهی، بسوز و در دل درد من، آتش عاطفه‌ات را خاموش کن. یعنی برای لحظه‌ای در کنار من بمان.

هوش مصنوعی: من از آن آقا که به من گفت به خاطر رقیب بیشتر در غم و اندوه با عاشق درویش زندگی کن، بسیار سپاسگزارم.

هوش مصنوعی: ای کسی که برای محبوب خود چاکر و بنده شده‌ای، اگر خجالت نمی‌کشی، هم بار من هستی و هم متعلق به من.

هوش مصنوعی: عقل به من می‌گوید که فکر کردن به دور از واقعیت است، اما من تصمیم دارم که به سمت دوست حرکت کنم و به افکار عقلانی‌ام که دور از ذهنم هستند، اهمیتی ندهیم.

هوش مصنوعی: گفتم که زهر نیش او کمتر از شیرینی آن نوشنده نیست. غمزه‌اش با دل مجروح و بیمار من می‌گوید که نیش من هم دردآور است، پس چرا تو را نرنجانم؟

هوش مصنوعی: در هنگام جنگ و نزاع، جان و دل با هم می‌جنگند. اگر تیر به جانم برسد، این تیر از سوی کسی است که به خاطر دین و آیینش دشمن من است.

هوش مصنوعی: تو با وزیدن خود جان را زنده کردی و دل مرا از وجود معشوق شادمان ساختی، اما به شدت احساسم را جریحه‌دار کردی و بر زخم دلم نمک پاشیدی.