هوش مصنوعی: دل من برای زلفی که بر چانه‌ام افتاده، می‌سوزد. واقعاً مانند این است که وقتی طناب به چاه بیفتد، جانم هم به آتش می‌افتد.

هوش مصنوعی: چشمم که شکل دهان و ابروی تو را دید، تصویر آن را در دل رسم کردم، چون هر دو تصویر به من مرتبط است.

هوش مصنوعی: دلیران در ظاهر ترس و نگرانی ندارند و چهره‌ای آرام و مطمئن از خود نشان می‌دهند، اما در درون خود ممکن است احساسات و افکار دیگری داشته باشند که نشان‌دهنده‌ی نگرانی یا تردید آنهاست.

هوش مصنوعی: نسیم، سرو را به خاطر گل زیبا و معشوقه‌اش به جلو می‌برد، اما ای نسیم، اگر پایش بشکند، به او بگو که با قدرت برود و برود.

هوش مصنوعی: اگر آن زلف سیاه بر چهره‌اش حرمت و زیبایی بیاورد، پس چگونه می‌توان او را مسلمان نامید، در حالی که در حقیقت به بند و زنجیری گرفتار است.

هوش مصنوعی: ما مانند قیر هستیم و نمی‌توانیم چیزی بشنویم، چون دل‌باختگی ما به طلا و ثروت اوست، همانند کسانی که در بهشت عدن زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: وجود نداشتن و فقر باعث می‌شود که انسان همیشه در رنج باشد. وقتی دل خوشی و عشق را از دست می‌دهی، دیگر هیچ چیز دیگری با ارزش نمی‌نماید.