هوش مصنوعی: دل به خاطر زیبایی معشوق فدای او می‌شود و جانش را برای رسیدن به او می‌دهد، همان‌طور که پرنده‌ای برای آشیانه‌اش جان می‌دهد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای غمگین که عاشق بود، در بالای درخت سرو، در نهایت سرنوشت خود را به خانه و مکان خود پیوند زد.

هوش مصنوعی: مانند شمعی که از عسل شیرین می‌سوزد، من نیز به خاطر شیرینی لبان تو در آتش عشق سوزانده شدم تا اینکه نام آن لب‌ها را بر زبانم آوردم.

هوش مصنوعی: بیا از لبت سخن بگویم تا نامت را بر زبان بیاورم، چونکه وقتی آب زندگی را به دهان خود می‌زنم.

هوش مصنوعی: من مشکلات و دردسرهایی را به درگاه تو آورده‌ام، ای پزشک؛ اکنون این دردسرها را از خودم و از درگاه خودت دور کن.

هوش مصنوعی: اگر به بیماری این ناتوان ایمان نداری، به خودت نگاه کن و ببین که چگونه شرایط او را از دریچه ناتوانی خود درک می‌کنی.

هوش مصنوعی: بدون تو درد و رنج عمیقی را به جان می‌خورم، به حدی که در این سوگ سوزناک به کمال می‌رسم. به خدا قسم، این را با تمام وجودم باور کن.