هوش مصنوعی: من در زنجیر زلف او گرفتار شده‌ام و چون دیوانگان، بار عشق را بر دوش می‌کشم.

هوش مصنوعی: یک پزشک به ملاقات من آمد و در کنار بستر من ایستاد. گفت که من از تو بسیار زحمت دیدم، اما من به او گفتم که نگران نیفتد و زحمتی نیست.

هوش مصنوعی: اگر دو رخ زیبا در کنار لب خال سیاه قرار بگیرد، یعنی اگر چنین زیبایی وجود داشته باشد، در این صورت ساده‌لوحی است که مگس را بر روی شکر تصور کند. به عبارت دیگر، نمی‌توان از زیبایی‌های واقعی در زندگی غافل شد و به چیزهای ناچیز و بی‌ارزش توجه کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به چهره‌ات می‌نگری، مانند نیر (اسب تندرو) از آن تیر شکاف‌دار به زمین نشین و همیشه با قد و قامت خودت بر تکه‌ای از روح خودت باقی می‌مانی.

هوش مصنوعی: لطف و زیبایی اندامت باعث شده که پیراهن به دامن تو چسبیده باشد. از ساعد تو می‌ترسم که شاید آستین پیراهن را بالا بزند و خوشایند نگردد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در مشکلات ما دخالت نکند، ما نیز از دیگران توقعی نداریم و هر کسی در جهان خود مشغول است. همچنان که موهای پریشان در دست نمی‌گنجد، ما نیز در دنیای خود غرق شده‌ایم و از دست دیگران خود را رها کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر با نماد و نشانه من در پیش تیغ درآیی، یا اگر در کنار کمال من بنشینی، به هیچ وجه نمی‌خواهم که عمر خود را بدون تو بگذرانم، حتی اگر با تو چنین موقعیتی پیش آید.