هوش مصنوعی: من از غم تو خوشحالم و یاد تو باعث شادی‌ام می‌شود. اما در درونم دردی را احساس می‌کنم که هیچ درد دیگری را نمی‌توانم تحمل کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که سرگرم مطالعه چهره تو شدم، هر چه را که خواندم، همه از یادم رفت.

هوش مصنوعی: داستان دردهای درونی‌ام را پنهان کردم تا دیگران بی‌خبر بمانند و همچون شمعی که سوزان است، در مرکز توجه نبودم و خاموش ماندم.

هوش مصنوعی: هرگز بوی تو را احساس نکردم، چرا که هنوز قلب پربغض و اندوهم را همانند غنچه‌ای که لب نگشوده، باز نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: شبی در آینه، چهره تو را دیدم و به خاطر زیبایی‌ات، ناتوان و بی‌حس شدم.

هوش مصنوعی: با تمام تلاشم تلاش کردم که به پای بوس کسی بروم که آرزوی من بود، اما نتوانستم به آن هدف دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: تنها از تو می‌توانم کمال را بیاموزم و هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند به من کمک کند، زیرا من پیرو تو هستم و تو هدف و آرزوی من هستی.