هوش مصنوعی: من برای تو در هر باری که بروم، همچنان به یاد تو هستم و اگر وفاداری وجود داشته باشد، دیگر چرا باید جایی دیگر بروم؟

هوش مصنوعی: به این فکر نباش که من به سادگی با هر آسیبی که به من برسد، مانند یک علف بی‌اهمیت بی‌تفاوت می‌شوم. من به راحتی نمی‌توانم تسلیم شوم و تحت تأثیر قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: اگر هر رشته موی تو را جدا کنند، من باز هم با هر یک از آن رشته‌ها به تنهایی یار تو خواهم شد.

هوش مصنوعی: چشمک شیطنت‌آمیز تو در حالی که دلی را می‌فشارد، چه جای پرچانه‌گویی است؟ اگر من را به عنوان دوستت گواهی بدهی، خودم هم گواهی می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر از آن لب شیرین دور نشوی، چه اهمیتی دارد اگر من مسکین به شما محبتی داشته باشم؟

هوش مصنوعی: بدون تظاهر، به خاطر ابروی شوخی آن کسی که در معبد نشسته است، به سجده می‌روم و می‌خواهم به یار دغل‌کار او تبدیل شوم.

هوش مصنوعی: به او گفتم چرا هرگز به کمال نمی‌رسی؟ او پاسخ داد: آیا پادشاهی به کمک یک گدا می‌آید؟