هوش مصنوعی: من زندگی را ترک کرده و راهی آزاد و شاداب را انتخاب کرده‌ام. به دنبال ارزش‌های واقعی رفته‌ام و چیزهای ناچیز را به کنار گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: تا وقتی که زندگی را ترک کرده‌ام و سفری را آغاز کرده‌ام، حتی یک قدم هم برنداشته‌ام و به مقصدم نرسیده‌ام.

هوش مصنوعی: هر صبح، با دیدن تصویر زیبایی دوست که همچون خورشید در آینه چشمانم منعکس می‌شود، حس شگفت‌انگیزی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: امشب به خاطر یاد لب‌های زیبا و دلنشین او، مدام تا صبح باده نوشیده‌ام و شیرینی آماده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: نوشیدنی را بنوش و با بخشش و مهربانی رفتار کن، زیرا من دیشب این سخن را از یک منبع غیبی شنیدم.

هوش مصنوعی: اگر کسی که شیرینی وصال را چشیده است، بار دیگری به من بدهد، من که طعم تلخ جدایی را تجربه کرده‌ام، دیگر نیازی به آن ندارم.

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از زاهدانی که ممکن است به کمال و فضیلت دست نیابند، برای اینکه خود را از نگاه آن‌ها پنهان کنم، لباس پشمین بر تن کرده و در خلوت مشغول نوشیدن می‌باشم.