هوش مصنوعی: ما در این شهر به خاطر دوست‌داشتنی گرفتار شده‌ایم که حتی وقتی به او بد می‌گوییم، از این کار خوشحالیم و در عین حال، اگر غمگین باشیم، باز هم راضی هستیم.

هوش مصنوعی: در حسرت جدایی او، با دل شکسته ناله می‌کنیم و هر از گاهی با زاری گریه می‌کنیم و گاهی هم می‌خندیم.

هوش مصنوعی: ما مانند دو نقطه‌ی پرگار از هم جدا شده‌ایم و در حال چرخش در دایره‌ای هستیم، در حالی که هر لحظه به فکر این هستیم که دوباره به هم برسیم.

هوش مصنوعی: شمعی که در کنار ماست، از دل سوخته ما بی‌خبر است و فقط می‌تواند ببیند که در حال گریه به هم شباهت داریم.

هوش مصنوعی: از نسیم صبحگاهی بپرس که ما دل‌باختگان چند نفر هستیم که در دور آن زلف بی‌نظم جمع شده‌ایم.

هوش مصنوعی: سوال کردن درباره‌ی زلف‌های پیچ‌خورده و زیبا نتیجه‌ای ندارد، بهتر است که اجازه دهی یاد و خاطره‌اش در دل بماند و زبانت از گفتن بیشتر درباره‌اش باز بماند.

هوش مصنوعی: ما هرچند در ظاهر برخی رفتارهای آزادمنشانه داریم و به راحتی چشم‌پوشی نمی‌کنیم، اما عیب بزرگ این هنر در این است که نه ما عارف هستیم و نه دانشمند.