هوش مصنوعی: از بکا و اشک من، چشمانم پر از آب و اندوه شده است و خواب از چشمانت رفته است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که زیبایی و جذابیت زلف تو همیشه بر چهره‌ات تاثیر گذاشته و دل تو به خاطر صحبت‌های دوستان و آشنایانت دچار تغییر و تزلزل شده است.

هوش مصنوعی: هر چند که سنگینی بار اندوه بر دوش تو سنگینی کرده است، اما بسیاری به خاطر تو و به خاطر این درد ساکت مانده‌اند و آرامش خود را از دست داده‌اند.

هوش مصنوعی: با دیدن چهره تو، دیگر به شمع نیاز نداریم، چون روشنی ما از نور ماه تأمین شده است.

هوش مصنوعی: مردی که به عبادت می‌پردازد، با زیرکی و تدبیر، به شیوه‌های گوناگون تظاهر می‌کند و در حالی که به عبادت مشغول است، در گوشه‌ای از معبد نشسته است.

هوش مصنوعی: زاهدی که فقط به روزه و نشستن در گوشه‌ای اکتفا کرده، با یاد لب‌های تو، جام می ناب را در دست گرفته است.

هوش مصنوعی: بفرست این غزل زیبا را به تبریز، چون مانند سیل اشک، سرخی آن را به دوش کشیده است.