هوش مصنوعی: در گلستان، زیبایی‌های معشوقان فقط یک صفحه است، اما اکنون من از ورق عشق تو درس گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: رنگ و زیبایی گل کمتر شده و عشق و اشتیاق بلبل هم کاهش یافته است. عشق من به تو همچنان در همان حد و اندازه باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در شب دوری تو، چرا من هنوز زنده‌ام؟ جسم خسته‌ام به خاطر شرم از این دوری، در عرق است.

هوش مصنوعی: اگر قرار باشد که تو خون من را بریزی، باید بدانی که دل و چشم من به یک رأی و نظر متحد هستند.

هوش مصنوعی: عقل، نگاه تو را بی‌اساس می‌داند و هر قطره خونی که بر زمین می‌ریزد، معمولاً از عمق حقیقت خبر ندارد.

هوش مصنوعی: از شدت عشق و شوق به تو، قلم من در حال سوختن است. در نوشتن، هیچ سختی برای بیان احساساتم وجود ندارد؛ چرا که همه چیز در ورق نوشته شده است.