هوش مصنوعی: ما بارها از نوشیدن شراب و همراهی معشوق توبه کرده‌ایم، اما هر بار این توبه‌ها را شکسته‌ایم و دوباره به سمت تو و باده‌نوشی روی آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، بر درد ما دردی بریز، زیرا ما از شوق آن لب، هم تشنه‌ی عشق هستیم و هم خسته و درمانده از این درد و مصیبت.

هوش مصنوعی: ما در گشت و گذار کوچه‌های تو هستیم و با شادی و نوشیدن شراب، از این راه و روش جدا نخواهیم شد، تا زمانی که از این حال بی‌خبر شویم.

هوش مصنوعی: چرا هنوز به داستان‌های پیچیده زهد و تقوی ادامه می‌دهی؟ بیایید زلفت را باز کن تا بتوانیم به عمق زندگی بپردازیم و از محدودیت‌ها رها شویم.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند باد از آن مکان برخاست و رفت، ما انسان‌های خاکی به انتظار نشسته‌ایم و همچون غبار در آنجا باقی مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما از اشک‌های رنگی مانند شمع سرخ‌رو هستیم، هرچند که چهره‌هایمان زرد و غمگین است.

هوش مصنوعی: هر فردی با توجه به تلاش و همت خود به کمال می‌رسد، و ما نیز در اصل خود به کمال رسیده‌ایم؛ زیرا از دو جهان جدا و منحصر به فرد هستیم.