هوش مصنوعی: ما دوباره سخن‌گویانی هستیم که در عالم سخنوری دارای دیدگاه و دانش خاصی هستیم.

هوش مصنوعی: اگر تو درد دل ما را ببینی، ما را بی‌نیاز از کلام و نوشته می‌فهمی.

هوش مصنوعی: چون لب‌های تو پر از رمز و راز است، ما نیز همه در حال فکر کردن به آن هستیم.

هوش مصنوعی: آن آب حیات است که نمی‌توانیم به آسانی به آن دسترسی پیدا کنیم و آن را به دست آوریم.

هوش مصنوعی: دل‌ها به سمت زلف‌های دل‌فریبِ او می‌روند، اما نمی‌دانیم این کشش ما را به کجا می‌برد.

هوش مصنوعی: از آن نوع سواری که شتر را می‌رانند، اشکی را به یاد تو به راه می‌اندازیم.

هوش مصنوعی: اگر عشق و جنون به کمال رسیده باشد، ما نیز در همین حالت باقی هستیم.