هوش مصنوعی: اگر تو از من چیزی بخواهی، با کمال میل آن را به تو می‌دهم. اما در برابر چیزی که دارم، فقط به نگاه کردن بسنده می‌کنم.

هوش مصنوعی: از خاک بدانید که اگرچه گرد و غبار بر روی چهره ما نشسته است، اما من توانم آن گرد و غبار را از چشمان خود پاک کرده و نمایان شوم.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن و با چشمانم وارد دنیای من شو؛ زیرا اگر عشق واقعی را درک کنی، دیگر غم و اندوهی نخواهی داشت. بگذار تمام احساسات و نگرانی‌هایم را در چشمانم ببینی.

هوش مصنوعی: از دور به شمر می‌گوید که شمارش گره‌های زلف من اگرچه با انگشتان سخت است، اما با چشم می‌توانم آن‌ها را بشمارم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر بیان می‌کند که با دل سوخته‌اش، نامه‌ای از عشق می‌نویسد. او از مژگانش به جای قلم استفاده می‌کند و می‌خواهد این نامه را با چشمانش بنویسد. در واقع، این بیان احساسات عمیق و رنج‌های عاشقانه اوست.

هوش مصنوعی: گفته شده که پایم را ببوس و هیچ شباهتی با دیگران نداشته باش. من نمی‌خواهم که با نگاه تو دل مردم را آزار دهم.

هوش مصنوعی: اگر کسی از ما خواسته که آبروی خود را حفظ کند، باید به یاد داشته باشد که زیبایی و کمال او در کوی محبوبش نهفته است و من هم می‌خواهم این زیبایی را با چشمانم نگه‌دارم.