هوش مصنوعی: من غم دوست را بسیار با ارزش می‌دانم، اما خوشحالی که بدون او باشد را غم می‌پندارم.

هوش مصنوعی: من ستم‌هایی را که نمی‌توانم بشمارم، به خاطر آن نگاه مهربانانه‌اش، به حساب نیکی و محبتش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من تو را به عنوان پادشاه می‌شناسم و به خاطر فقر و نیاز تو، احترام زیادی برایت قائلم.

هوش مصنوعی: تو بسیار شیرینی. به او گفتم که با دهانت از ایران سخن بگو. او پاسخ داد که من آن را هیچ و نادان می‌دانم.

هوش مصنوعی: اگرچه روی ترمه از لحاظ زیبایی و ظرافت پر باشد، اما من همچنان آن را اندک و ناکافی می‌دانم.

هوش مصنوعی: اگر قدمی در راه عشق نگذاری، حتی اگر پایت را هم در آنجا بگذاری، نمی‌توانم تو را به حساب بیاورم.

هوش مصنوعی: کمال تو باعث شده که من به خودم احترام بگذارم و خود را در جایگاه مهمی ببینم.