هوش مصنوعی: عید نزدیک است و زمان آن رسیده که به ماه نگاه کنیم. پرده‌ای از برگ که نشان‌دهنده علاقه ما به توست، به نمایش درآید.

هوش مصنوعی: از زیبایی تو که مانند عید می‌ماند و بر همه چیز می‌افزاید، اگر چشمان‌مان را به تازه‌ترین چیزها بدوزیم، به نوعی بی‌خبر خواهیم بود.

هوش مصنوعی: در روز عید، فکر کشتن ما از یاد نمی‌رود. برای تو این مساله عجیب نیست که ما به عید دیگری نیاز داریم.

هوش مصنوعی: موهای تو مانند شب قدر هستند و ارزش این شب در این است که فقط یک شب می‌توانیم به هم پیوند بخوریم و این لحظه را غنیمت بشماریم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، باده‌ای به ما بده و نقل برای تناول، چون اینک زمان آن فرا رسیده که دیگر روزه را رها کنیم و نگران فردا نباشیم.

هوش مصنوعی: صدای تسبیح و نماز خواندن کم رنگ شده، اما هنوز به حق روزه می‌رسیم که از آن با دشواری مواجهیم.

هوش مصنوعی: ما روزه گرفتیم و قسم می‌خوریم به نماز تو که دیگر مشکلات خود را به مسجد نبریم.