هوش مصنوعی: چشم‌های بازیگوش و جذاب من دل‌های زیادی را می‌کشند و از روی ناز و افسوس، خود را به راحتی به زمین می‌زنم.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که گرمای سوزانش به پایان می‌رسد، اما سوختن من در حضور دوست از همان ابتدا آغاز شده است.

هوش مصنوعی: اگر در نظر مردم فراموش نشوی، هرگز اشکم از دل برون نمی‌ریزد و رازم فاش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه در ظاهر و در میانهٔ می‌خواری و رندی من صدها عیب دارم، اما در دل و در نهان یک هنر خاص دارم که همیشه مرا در سختی‌ها یاری می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ طبیب نمی‌تواند ناله‌های من را که از درونم ناشی می‌شود بشنود، از آن دنیا چگونه می‌تواند صدای مرا بشنود؟

هوش مصنوعی: دیشب تب داشتم و شب را به سختی گذراندم. بدان که اگر دردی کشیدم، هر لحظه منتظر بودم تا تو به دیدن من بیایی.

هوش مصنوعی: اگر این درد سوزناک و این زخم هست، پس مرهم و درمان بهتر از این است که به این درد و زخم بپردازم.

هوش مصنوعی: باز می‌گویم که به دنبال سخنانی بی‌پایه و اساس، کمال این گفته‌های غیرمحتمل به حقیقت نمی‌رسد، اما من همچنان به آن‌ها می‌پردازم.