هوش مصنوعی: سرم را به پای تو گذاشته‌ام و تا روزی که به خاطر این گناه و خطا جانم را به بهای آن تقدیم نکنم، نمی‌توانم آن را بردارم.

هوش مصنوعی: از این به بعد، نگاه خود را بر روی پاهای تو می‌گذارم و دیگر به چهره‌ی زیبای تو که مانند گلبرگهای لطیف است، نگاه نمی‌کنم؛ زیرا دیگر نمی‌خواهم خودم را تحت تاثیر زیبایی‌ات قرار دهم.

هوش مصنوعی: وقتی که بدون انقطاع از محیطی که برایم عزیز است جدا می‌شوم، هرچقدر هم که دیگران بخواهند ارزش آن را محاسبه کنند، من تعداد بوسه‌هایی را که بر آن جا می‌زنم، فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: دزد در خواب لباس‌های مرا ربود، اما عجب که دلم را آن معشوق دزدید که به خاطر عشقش تمام شب بیدار ماندم.

هوش مصنوعی: چشمان تو از ندیدن چهره‌ات بیمار شده‌اند و من نیز به همین خاطر دلم پر از رنج و درد است.

هوش مصنوعی: هرچند اگر کار بیهوده‌ای انجام دهم و صورت خود را تغییر ندهم، اما جز تصویر تو چیزی نمی‌تواند بر چشمانم نقش ببندد.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر عشق و admiration یک فرد به محبوبش است. او به زیبایی چهره محبوب اشاره می‌کند و می‌گوید که در مقایسه، محبوب او از زیبایی خاصی برخوردار است. همچنین، از این نکته یاد کرده که او قدردان زیبایی محبوبش است و آن را شایسته تحسین می‌داند. در واقع، او چشم‌هایش را به عنوان نشانه‌ای از این تحسین برمی‌شمارد.